Terapia poznawczo-behawioralna nerwicy natręctw – na czym to polega. Jeśli nie przeczytałeś/aś jeszcze pierwszej części o psychoterapii OCD, koniecznie zacznij od lektury pierwszego artykułu (kliknij tutaj)
Różne szkoły psychoterapii stosują różne metody leczenia OCD (od Obsessive Compulsive Dissorder), ale Celem ekspozycji jest nauczenie się powstrzymywania od kompulsyjnych zachowań w momencie, gdy pojawiają się natrętne myśli. W początkowej fazie terapii napięcie i dyskomfort może się nie zmniejszać lub nawet wzrosnąć, jednak potem dyskomfort, związany z obsesyjnymi myślami powinien się zmniejszać.
Terapia poznawczo-behawioralna nerwicy natręctw: klasyczna terapia poznawczo-behawioralna
Klasyczna terapia Poznawczo-Behawioralna (CBT) ma na celu nauczyć pacjenta radzić sobie z dyskomfortem, co z czasem prowadzi do jego zmniejszenia. Pacjent uczy się przede wszystkim dwóch rzeczy: po pierwsze, że nie wykonanie czynności natrętnej nie prowadzi do katastrofy (a miewa czasem takie myśli automatyczne), a po drugie, że dyskomfort pojawiający się w trakcie pojawienia się obsesji, nie będzie rósł tak, jak obecnie. Po serii ekspozycji z powstrzymaniem reakcji niepokój jest zwykle coraz mniejszy i można opanować go nie tylko w czasie sesji, ale także w codziennym życiu – to zjawisko nazywane jest habituacją, czyli tzw. oswajaniem lęku. Aby było to możliwe, ćwiczenia muszą być wykonywane regularnie, także pomiędzy sesjami.
Terapia poznawczo-behawioralna nerwicy natręctw: ACT (III fala terapii poznawczo-behawioralnej)
W terapii Akceptacji i Zaangażowania (ACT) celem, w dużym skrócie, jest nie bezpośrednie zmniejszenie dyskomfortu, ale nauczenie pacjenta akceptować go po to, aby rytuały przestały mieć władzę nad jego życiem. Akceptowanie dyskomfortu jest także ekspozycją, jej celem nie jest jednak habituacja objawu, tak jak w CBT. Założenie ACT jest takie, że nawet jeśli niepokój się nie zmniejszy (co zdarza się jednak rzadko), pacjent dzięki ćwiczeniu ekspozycji ma szansę zacząć znowu żyć pełnym i wartościowym życiem, a nie poświęcać się godzinami w wykonywanie nieskutecznych czynności, które mają złagodzić jego niepokój.
W obecnym momencie rozwoju terapii OCD zarówno korzystając z klasycznej terapii CBT, jak i nurtów trzeciej fali terapii poznawczo-behawioralnej korzysta się z technik uważności.
Terapia poznawczo-behawioralna nerwicy natręctw: Jak skuteczna jest terapia?
Badania pokazują, że skuteczność terapii poznawczo-behawioralnej wynosi 60-75%. Co na pewno przesądza o skuteczności leczenia to zaangażowanie, a szczególnie wykonywanie ćwiczeń pomiędzy sesjami. Pacjent musi pamiętać, że to jego choroba i tylko on, (z pomocą terapeuty i lekarza), może się wyleczyć. Dodatkowo, warto pamiętać, że leczenie bez zgody przeżywanie dyskomfortu nie jest możliwe – to cena za zmianę.
Tutaj możesz zobaczyć eszystkie artykuły na temat OCD
Jeśli chcesz umówić się na wizytę (kliknij tutaj)
Źródła:
- Bryńska, A., (2007) Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne. Rozpoznawanie, etiologia, terapia poznawczo-behawioralna., Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego,
- Wells, A., (2010) Terapia poznawcza zaburzeń lękowych. Praktyczny podręcznik i przewodnik po teorii., Kraków, Wyd. WUJ.
- Hershfield, J., (2016). Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Poradnik z ćwiczeniami opartymi na uważności i terapii poznawczo-behawioralnej. Kraków, Wyd. WUJ
Drukuj / PDF
